پیاویك له چایخانه به ته‌نیا دانیشتبوو ، له‌ناكاو یه‌كیك هات و چایه‌كه‌ی لێ خوارده‌وه ،ئه‌وه‌ی یه‌كه‌م ده‌ستی كرد به گریان ، پیاوی دووه‌م وتی: كاكه بۆ ده‌گری؟ چایه‌ك چیه؟
ئه‌وه‌ی یه‌كه‌م گوتی ده‌زانی ئه‌ورۆ خراپترین رۆژم بوو له ژیان...م
به‌یانی دره‌نگ چوومه ئیش ، به‌ریوه‌به‌ره‌كه‌م ده‌ری كردم
كه ویستم بێمه‌وه ماڵه‌وه بینیم سه‌یاره‌كه‌م دزراوه
ناچار به تاكسی هاتمه‌وه ، كه‌دابه‌زیم ، چه‌كێكی گه‌وره‌ی بانكیم له ناو تاكسیه كه له‌بیر چوو ، تاكسیه‌كه‌ش رۆیشت و بۆی ده‌رچوو
كه هاتمه‌وه ماڵه‌وه ژنه‌كه‌م له‌گه‌ڵ به‌ڕوێكی گرژه‌وه پێشوازی لێكردم
منیش به توره‌ی هاتمه ده‌ره‌وه و بۆ ئیره
ویستم خۆم بكوژم ،ته‌نها كه‌میك پاره‌م پێبوو
ئه‌ویش ژه‌هرم پێی كری و كردمه ناو ئه‌و چایه
جه‌نابیشت له‌لاوه هاتی و چایه‌كه‌ت قوزه‌لقورت كرد
No comments:
Post a Comment